تضاد رنگ یا کنتراست (Contrast) در عکاسی چیست؟

تضاد رنگ یا کنتراست (Contrast) در عکاسی چیست؟ چطور می توانید عکس هایی با کنتراست بالا بگیرید؟ کنتراست؛ موضوعی پرطرفدار ولی درعین حال یکی از گیچ کننده ترین مسائل در عکاسی است، چون تعداد زیادی روش برای ایجاد آن وجود دارد. برای شروع، بیایید به سوال اول پاسخ دهیم. به جای استفاده از نقشه هایی با مقیاس خاکستری، اجازه دهید با استفاده از تصاویر توضیح دهم. من با تصاویر سیاه و سفید شروع می کنم چون توضیح آن ها نسبت به مکمل های رنگی خود، ساده تر است.

 

کدام یک از دو تصویر بالا، تضاد رنگ بیشتری دارد؟ تصویر اول؛ بوقلمونی که در حال فرود است، دارای هر دو رنگ مشکی و سفید؛ لزوما بدون هیچ سایه ای است. کنتراست آن به خوبی معلوم شده است. در حالیکه تصویر قرقاول بهشتی خلیج، دارای راه راه هایی خاکستری است که از برخی مناطق با روشنایی بیش تر شروع می شود و به مناطقی با پس زمینه ی کاملا تاریک می رسد. پاسخ این است که هر دوی این تصاویر دارای کنتراست بالایی هستند، ولی به طرق مختلفی برای بیننده احساسات متفاوتی را شکل می دهند. تصویر اول اساسا Contrast بالاتری دارد – بالا ترین حد ممکن – در حالیکه عکس دوم تنها بنظر میرسد که کنتراست بالاتری دارد.

contrast در عکاسی، پدیده ای جهانی نیست که همیشه به یک شکل پدیدار شود. انواع گوناگونی کنتراست وجود دارد و ما قصد داریم مهم ترین های آن را بررسی کنیم.

درخشندگی کنتراست (Luminosity Contrast) در عکس

برای فهم نوع اول، درخشندگی کنتراست، به سراغ کاری می رویم که اکثر ما وقتی قصد اضافه کردن کنتراست به ساده ترین روش را داریم انجام می دهیم: تنظیم اسلایدر کنتراست درهر نرم افزار پساپردازش مثل ادوبی لایت روم یا فوتوشاپ.

 

به نمودار هیستوگرام بین دو عکس نگاه کنید. عکس اول مستقیما خارج از تصویر دوربین است. در تصویر زیر آن، من اسلایدر کنتراست را به 60+ رسانده ام. هیستوگرام که در تصویر اصلی، تکه تکه بنظر می رسد، در تصویر بعد؛ عریض تر بنظر می آید. به بیان دیگر، قسمت های سفید و هایلایت ها به سمت راست حرکت کرده اند، در حالیکه بخش های تاریک و سایه ها به سمت چپ حرکت کرده اند. به عبارت ساده تر، قسمت های روشن را روشن تر و قسمت های تاریک را تاریک تر کردیم. این چیزی است که ما درخشندگی کنتراست مینامیم.

این درست است که، در یک سطح خاص، درخشندگی کنتراست به لنزی که استفاده می کنید و دامنه ی متغیر دوربین بستگی دارد. ولی در مرحله ی پس از تولید نیز می توان کارهای زیادی انجام داد. ( به یاد داشته باشید که کنتراست جزئی و کنترل شده، غالبا بهتر از رساندن اسلایدر کنتراست به 100+ است). به خاطر بسپارید که اضافه کردن کنتراست بیش تر، هایلایت هایتان را به سمت راست و سایه ها را به سمت چپ می کشد – که به این معنی می باشد که شما هم در معرض خطر افزایش روشنایی هایلایت هایتان هستید و هم جزئیات را در قسمت های تاریک قربانی می کنید که باعث می شود کل عکستان مصنوعی بنظر برسد. دوما، هدف ما این نیست که صرفا کنتراست را افزایش دهیم، بلکه می خواهیم به حد مطلوب برسیم. در حقیقت، خط ها در نمودار MTF که با کنتراست همسو هستند، درخشندگی کنتراست را مشخص می کنند. حالا سوال بعدی که به سرعت به ذهنمان خطور میکند این است که چطور آن را در مرحله ی پساپردازش ایجاد کنیم؟

در این مقاله قصد دارم تمام مراحل پساتولید را در مورد فوتوشاپ توضیح دهم. با استفاده از لایت روم یا سایر نرم افزارهای پساپردازش با نتایج یکسانی روبرو می شوید.

ابزار سطح بندی تضاد رنگ در لایت روم

وقتی به موضوع افزایش Contrast برمی گردیم، بیش تر ما با اسلایدر کنتراست در ACR یا لایت روم آشنا هستیم. همانطور که بالاتر توضیح داده شد، اسلایدر، کنتراست کلی بیش تری را به کل تصویر اضافه می کند. ولی ابزار دیگری هم برای این کار وجود دارند که بسیاری از آنها میزان کنترل جزئی تری به عکس می دهند. یک ابزار قدرتمند و در عین حال ساده برای این کار، لایه ی تنظیم سطح در فوتوشاپ است. می توانید با کلیک روی “Create new fill or adjustment layer”،  آن را بر روی هر لایه ای اضافه کنید یا از طریق مسیر زیر اقدام کنید: Layer > New Adjustment Layer > Levels.

 

اکنون لایه ی تنظیم سطوح ( بنام سطوح 1) را روی لایه ای که انتخاب کردید خواهید دید. در پنجره ی داده ها، یک هیستوگرام خواهید دید که سه عدد اسلایدر در زیر آن قرار دارد: مشکی، خاکستری و سفید. این رنگ ها با سایه ها، زمینه های میانی و هایلایت ها به ترتیب در ارتباط هستند. دقیقا در قسمت زیرین اسلایدرها، مقادیر متناظر آن ها را پیدا خواهید کرد: مشکی –  – > 0 ، خاکستری –  – > 1.00، سفید – — > 255. همانطور که بیش تر ما می دانیم، مقیاس RGB مقدار متناظر در مقیاس 0 تا (مشکی) تا 255 (سفید) و تمام چیزهای مابین آن ها؛ است.

در ذیل، تعدادی شاخص در راستای چگونگی استفاده از تنظیم سطوح وجود دارند:

• حرکت اسلایدر highlights به سمت چپ، باعث روشن تر شدن هایلایت ها می شود.
• حرکت اسلایدر highlights به سمت راست، باعث تاریک تر شدن هایلایت ها می شود.
• نمی توانیم highlights ها را از 255 فراتر ببریم، چون وارد منطقه ی سفید می شویم.
• حرکت اسلایدر shadows به سمت چپ، باعث روشن تر شدن سایه ها می شود.
• حرکت اسلایدر shadows به سمت راست، باعث تاریک تر شدن سایه ها می شود.
• نمی توانیم shadows ها را از 0 پایین تر ببریم چون وارد منطقه ی مشکی می شویم.
• روشن تر کردن هایلایت ها و تاریک تر کردن سایه ها، باعث افزایش کنتراست در عکاسی می شود.
• تاریک تر کردن هایلایت ها و روشن تر کردن سایه ها، باعث کاهش Contrast در عکاسی می شود.
• حرکت اسلایدر (mid-tones) به سمت راست، باعث کشیدگی زمینه های میانی به سمت سایه ها میشود.
• حرکت (mid-tones) به سمت چپ، باعث افزایش نور میانه ها می شود.
• وقتی اسلایدرهای هایلایت ها یا سایه ها را حرکت دهید، اسلایدرهای (mid-tones) متقابلا حرکت می کنند.

برای فهم بهتر، به تصویر زیر نگاه کنید.

می توانید ببینید که تصویر پردازش نشده – که در ابتدا بسیار مسطح بود – دارای عمق شده است. چمن ها به سمت پس زمینه حرکت کرده اند در حالیکه غاز به سمت جلو سوق داده شده است. چطور این کار را کردیم؟ روند کار خیلی ساده بود – من به سادگی اسلایدرهای مشکی و هایلایت را به سمت انتها های متناظر هیستوگرام کشیدم و کنتراست را افزایش دادم. این؛ کاری است که من معمولا برای عکس هایم استفاده می کنم ( نه همیشه).

یک روش کاربردی؛ نگهداشتن کلید Alt/Option در فوتوشاپ به همراه کشیدن اسلایدرهای سایه ها و هایلایت ها است. این کار یک پیش نمایش از هر ناحیه ای که تمام جزئیات آن با تغییر کامل به سفید یا مشکی از دست رفته است، به شما می دهد. نرم افزارهای دیگر، پیش نمایش مشابهی دارند بنابراین این اتفاق فراتر از فوتوشاپ است. اسلایدر را دقیقا قبل از اینکه هیچ جزئیاتی را در مناطق سایه یا هایلایت، که با پیش نمایش تغییر رنگ نشان داده شده اند کاهش دهید؛ متوقف کنید. برای مثال در توضیح بالا، من اسلایدر سایه را به مقدار 33 حرکت دادم، دقیقا قبل از اینکه هیچ سایه ای به رنگ مشکی تغییر کند.

وقتی سایه ها و هایلایت ها را تنظیم می کنید، زمینه های میانی را متناسب با آن ها برای ایجاد مطلوب ترین کنتراست در عکاسی، حرکت دهید. این کار بهتر از یک اسلایدر Contrast ساده است چون می توانید هایلایت ها، میانه ها و سایه ها را بصورت جداگانه تنظیم کنید. نیاز نیست برای این نوع تنظیم حتما فوتوشاپ داشته باشید، چون می توانید همین کار را با بیش تر نرم افزارهای پساپردازش انجام دهید یا حتی می توانید از طریق تنظیم سطوح مشابه یا اسلایدرهای چندگانه ای که بصورت متوالی فعالیت می کنند، این کار را انجام دهید.

یادداشت: .وقتی کنتراست را افزایش می دهید ممکن است تصویر اشباع تر شود. در آن صورت، ممکن است نیاز باشد غلظت رنگ لایه را کاهش دهید یا شاید خلوص تصویر را با تنظیمی جداگانه کم کنید؛ مگر اینکه طوری که بنظر می رسد برایتان جذاب باشد.

و تنظیمات تضاد رنگ صرفا در سطوح متوقف نمیشوند. سلاح انتخابی نهایی ، همیشه تنظیمات خمیدگی (Curves) هستند که بسیار قدرتمند تر و پیچیده تر هستند که مقاله ی جداگانه ای را میطلبند.

فراگیری سایه ها و محافظت از Contrast هایلایت ها

ما غالبا علاقه داریم که بیشتر اوقات مستقیما به سراغ قوانین اشاره شده برویم. من عکاسان زیادی را دیده ام که در طول مسیر سعی دارند تا از تمام قسمت های قاب؛ فارغ از نوع عکس، جزئیاتی را بیرون بکشند و سایه ها و هایلایت ها را ترمیم و تقویت کنند. حتی برای مدت طولانی، خودم را جزو دسته ی موفق یافتم. ولی پس از مدتی فهمیدم این تنها عامل مورد نیاز نبود.

به خصوص وقتی سوژه ی مورد نظر شما، روبروی یک پس زمینه ی تاریک قرار دارد، مثل عکس های حیات وحش من، کنتراست بالا و سایه های تیره، باعث میشوند که سوژه به زیبایی به چشم بیاید. از لحاظ روانشناسی، چشمان ما به صورت طبیعی به سمت مناطق روشن تر عکس جهت گیری می کنند بنابراین پس زمینه ی تیره تر، چشمان بیننده را به سمت سوژه می کشاند. معنای تحت الفظی کلمه ی contrast در عکاسی؛ تفاوت است. بنابر دلایلی، پس زمینه ی تاریک؛ باعث می شود سوژه روشن تر و درخشان تر بنظر برسد.

 

 

بنظر من اگر پس ‌زمینه‌ها روشن‌تر از سوژه‌ها بودند، تصاویر بالا نصف این جذابیت را نداشتند.

عکسی که در آن سوژه با هیستوگرامی که به سمت سایه ها متمایل است روی پس زمینه ی تیره قرار دارد، تصویر نامحسوس نامیده می شود. چطور چنین تصاویری ایجاد کنیم؟ عاقلانه است به خاطر داشته باشیم تا زمانی که خروجی نهایی پردازش شود کل پروسه ی ایجاد تصویر، باید قبل از کلیک کردن بر روی دکمه ی شاتر شروع شود.

در اینجا تعدادی شاخص برای ایجاد یک تصویر نامحسوس عالی وجود دارد:

• وقتی نور در زاویه ای قرار دارد، عکس بگیرید. یکی از بهترین زمان ها، ساعت طلایی است که خورشید از پشت می تابد و سوژه را درخشان می کند و باعث ایجاد کنتراست طبیعی در سوژه می شود.
• ما غالبا وقتی یک سوژه یا صحنه را می بینیم مثل “machine gun” عمل می کنیم. به جای آن، صبر کنید تا سوژه به سمت نور و یا پس زمینه ی مناسب حرکت کند. نور، حس برجسته ی هر عکسی است. با وجود همه ی این ها، خود عکاسی از نور منشاء می گیرد. بنابراین به خودتان زمان دهید تا بتوانید یک پس زمینه یا پیش زمینه ی کنتراستی ایجاد کنید.
• وقتی متوجه می شوید پس زمینه بطور محسوسی تاریک تر از سوژه است، از نورسنجی نقطه ای به نورسنجی ماتریسی تغییر موضع دهید. این کار باعث صرف نظر کردن از نوری که از مناطق خارجی نقاط تمرکز، محاسبه شده است می شود، یعنی بصورت طبیعی بین سوژه و پس زمینه کنتراست بالایی ایجاد می شود و احتمال افزایش بیش از حد روشنایی را کاهش می دهد.
• با این حال این سناریویی است که در اینجا فوکوس دکمه ی پشتی وارد میدان می شود. با استفاده از دکمه ی پشتی و حرکت دادن نقاط فوکوس به سمت روشن ترین نقاط در قاب و سپس یک کلیک کوتاه، فوکوس کنید. من شخصا با استفاده از حالت نورسنجی نقطه ای و سپس فوکوس کردن روی سوژه از دکمه ی پشتی برای قفل کردن نوردهی هنگام عکاسی استفاده می کنم. بطور کلی این روش عکاسی از حیات وحش است. با این تکنیک، می توانیم از هایلایت ها در برابر نور بیش از حد محافظت کنیم.

چگونه Contrast را بصورت موضعی ایجاد کنیم؟

گاهی اوقات، به جای اضافه کردن Contrast تام ( ویرایش کل عکس) با تنظیمات سطوح یا منحنی، بهتر است به جای آن تنها یک قسمت از قاب را تنظیم کنیم. به این صورت، می توانید بدون هیچ گونه سختی در سایر قسمت های عکس، کنتراست خود را به عکس اضافه کنید. مثلا می توانید پس زمینه ی عکس خود را بدون تیره کردن جزئیات مهم بخش های دیگر عکس مثل خود سوژه، تاریک کنید. این کار به عنوان روشن سازی و تیره سازی نیز شناخته می شود.

سعی نکنید کنتراست هایی را که وجود ندارند ایجاد کنید

خیلی وسوسه کننده است که از قوانین یا خط مشی ها پرهیز کنیم و سعی کنیم فایل های Raw خود را بیش از حد فشرده سازیم. اما اگر مراقب نباشیم، ممکن است در نهایت تصاویر “پلاستیکی” ایجاد کنیم. به تصویر این عقاب سلطنتی شرقی زیر نگاه کنید:

وقتی این عکس را گرفتم ساعت 11 صبح بود. پشت پرنده یک لکه ی بزرگ ابر بدون جزئیات وجود داشت و از هر زاویه ای مشخص بود. مطمئن بودم که می خواهم از پشت نورپردازی کنم و عکس گیرم. از خیر پس زمینه گذشتم و تمرکزم را روی جزئیات سوژه گذاشتم.

این دقیقا برعکس عکس هایی است که بالاتر دیدیم که پس زمینه ی کاملا روشنی دارند و حداکثر جزئیات ممکن را روی سوژه نگهداشته اند. با این وجود، این عکس کنتراست بالایی دارد که عکس های محسوس نامیده می شوند. در حالیکه که تصویر های نامحسوس کاملا به حفظ جزئیات هایلایت مرتبط می شوند، تصاویر محسوس کاملا برعکس هستند. در اینجا اگر می خواهید که سوژه ای آشکار و باجزئیات داشته باشید، بسیار مهم است که سایه ها را دست نخورده باقی بگذارید. (اگر این کار را نکنید، سوژه مانند اولین عکس در این مقاله؛ کاملا تیره خواهد شد. این همیشه ایده ی بدی نیست ولی منظر خاصی است که برای هر عکسی پاسخگو نیست)

مخلص کلام این است که به جای تلاش برای گرفتن عکس های ایده آل، بهتر است از چیزهایی که در دسترس است بهترین استفاده را کنید و تصمیمات خود را بر اساس سوژه ی روبروی خود و حسی که قرار است منتقل کنید، هماهنگ سازید.

اثر نور بر Contrast

فارغ از چیزی که از آن عکس میگیریم، نور تابشی به سوژه چیزی است که کیفیت کلی عکس را تعیین می کند. هیچ ترکیب لنز یا دوربین نمی تواند نور بد را به نور خوب تغییر دهد. ما تنها می توانیم کاری کنیم نور خوب، بهتر بنظر برسد. بیش تر از هر چیز دیگری، نور برای میزان کنتراست تصویر مان تصمیم گیری می کند.

هنگام عکس برداری از تصویر بالا، نور عالی بود. سایه ی من مستقیما به سمت سوژه بود، به این معنی که خورشید از پشت می تابید. در ساعت طلایی بودم و سایه ها را آشکار کردم تا اینکه توانستم از جزئیات قوچ سیاه عکس بگیرم. در نتیجه، هیچ هایلایت یا سایه ی شدیدی در تصویر وجود ندارد، با این وجود سوژه هنوز خودش را از پس زمینه جدا می کند.

این یک سناریوی ایده آل است، ولی همیشه اینقدر خوش شانس نیستیم؛ مخصوصا در عکاسی از حیات وحش. بطور کلی گفته میشود اگر منبع نور؛ به سمت چپ یا راست فراتر از 20 درجه پشت سر مان زاویه دار باشد، سوژه هایی با نور جزئی یا نور متوسط خواهیم داشت. گاهی چنین نورهای زاویه داری در سوژه هایمان احساسات زیبایی شامل کنتراست بالا را بوجود می آورد. مواقع دیگر، به جزئیات زیادی را نمایان می کند و یاعث می شود عکس بهم ریخته بنظر برسد. عامل موفقیت این است که بدنبال سادگی بگردیم:

 

در تصویر کرکس مصری بالا، نور تقریبا در زاویه ی 45 درجه ی کنار من بود که در سمت دیگر سوژه سایه می افکند. این اتفاق باعث ایجاد کنتراست در سوژه می شود و آن را بیش تر به چشم می آورد. در عکس بعد، پرنده ی مگس خوار به نقطه ای حرکت کرد که باعث پراکندگی نور خورشید بین شاخه ها شد و نور را بطور نامساوی روی پس زمینه ی تاریک تاباند بطوری که به عکس و خود سوژه، Contrast کلی را اضافه کرد.

ما اغلب کوشش می کنیم تا از لحاظ فنی عکس خوبی تولید کنیم و این حقیقت را فراموش میکنیم که یک عکس فنی خوب، همیشه عکس جذابی نخواهد بود. قوانین، خط مشی های کوچکی هستند که فهم ما را ساده تر می کنند ولی همانطور که در فیلم ماتریکس گفته شد، بعضی قوانین می توانند دور زده شوند، بعضی ها می توانند شکسته شوند.

کنتراست رنگ در عکاسی

تا به اینجا، دیدیم که ماکرو کنتراست چیست. در ابتدا کنتراست بین سایه ها و هایلایت ها را دیدیم که به درخشندگی کنتراست نیز معروف است. حالا بیایید به کنتراست رنگ بپردازیم و آن را در قالب یک مثال توضیح دهیم:

 

هیچ ویرایش دیگری بین دو عکس بالا بجز اضافه کردن لایه ی سیاه سفید روی رنگ تصویر، انجام نشده بود. B&W با کمی جدایی در پیش زمینه ی زرد_نارنجی یا بین فلامینگوهای قرمز_سرخابی و پس زمینه، بنظر مسطح می آمد. بنظر نمی آید پرندگان از آب آبی رنگ و گیاهان پشت سر خورد جدا شوند.

دقیقا مثل کنتراست بین هایلایت ها و سایه ها، این به علت کنتراست بین رنگ هاست. برای فهم بهتر، اجازه دهید به سراغ تئوری رنگ ها برویم. ما رنگ های قرمر، سبز و آبی را (RGB) در یک سمت که رنگ های ابتدایی محسوب می شوند داریم، و یشمی، سرخابی و زرد (CMY) را در مقابل آن ها داریم ( یا کنتراست ماکزیمم). دقیقا همانطور که مشکی در مقابل سفید است، یشمی مقابل قرمز، سرخابی مقابل سبز و زرد مقابل آبی است.

حتی اگر دو رنگ کنتراستی درخشش مشابهی داشته باشید، تفاوت رنگ به تنهایی عکس را به چشم می آورد. اکثر ما هنگام دیدن چگونگی مسطح شدن تصویر وقتی آن را سیاه سفید می کنیم، این را تجربه کرده ایم.

در ذیل تعدادی عکس وجود دارد که اهمیت کنتراست رنگ را نشان می دهد.

 

اکنون چگونه تضاد رنگ را تقویت کنیم؟ وقتی دو رنگ کنتراستی داریم، که ترجیحا کنار هم هستند، می توانیم یکی از رنگ های کنتراستی را روشن تر و دیگری را تیره تر کنیم.

به تصویر زیر نگاه کنید. آسمان آبی؛ کوه های طلایی را مرزبندی میکند. این عکس نزدیک غروب آفتاب گرفته شده و نور خورشید از پشت سر من می تابد و کوه ها را با نور گرم و تولید رنگ های زرد، گلگون می کند. من برای این عکس در فاصله ی 15000 فوتی ( 4500 متر) ایستاده بودم. هر چه بالا تر بروید، آسمان تیره تر می شود. به همین علت است که وقتی در هواپیمایی در ارتفاعات بلند هستید، آسمان آبی بنظر میرسد – ولی می توانید ببینید که آسمان هنگام فرود سفید می شود. آسمان در معرض نور شدید قرار میگیرد.

می توانیم بعدا Contrast را در مرحله ی پساپردازش با استفاده از HSL در ACR یا در لایت روم افزایش دهیم. وقتی در برنامه ی فوتوشاپ هستید، روی Filter کلیک کنید و camera raw filter را بزنید و آیکون HSL را بزنید. آیکون روشنایی را انتخاب کنید و روشنایی رنگ های مجزا را کم و زیاد کنید. حواستان باشد که بیش از حد این کار را نکنید، چون این نوع تنظیم ممکن است به مناطق صاف و روان عکس تان اخلال وارد کند.

میکرو کنتراست چیست؟

مقاله در مورد contrast در عکاسی بدون بررسی میکرو کنتراست کامل نخواهد بود. میکرو کنتراست چیست؟ به بیان ساده، میکرو کنتراست؛ کنتراست بین تُن هایی است که در مجاورت یکدیگر قرار دارند. برای فهم بهتر، اجازه دهید به تصویر زیر نگاهی بیندازیم:

برای مثال به کوه سمت چپ نگاه کنید. کل کوه درون سایه افتاده است، ولی هم چنان مقدار زیادی کنتراست بین آن سایه هایی که به یکدیگر نزدیک هستند وجود دارد.

میکروکنتراست موضوع قابل بحثی است و عکاسان بسیاری آن را موضوعی غیر حقیقی می دانند. شاید میکرو کنتراست موردی است که هر کسی به سادگی تعریف متفاوتی از آن دارد. ولی شخصا اعتقاد دارم مانند این موضوع که به لنز بستگی دارد، آن هم وجود دارد. من هنگام ویرایش، تفاوت های زیادی را بین دو عکس با سوژه یا قاب یکسان توسط دو لنز متفاوت پیدا میکنم. در حقیقت، در طی مرحله ی پساتولید ما نمی توانیم چیزی را که وجود ندارد بیرون بکشیم.

اگر چه میکروکنتراست بیش تر به عکس های مونوکروم که نقش اساسی دارند مرتبط می شود، در ضمن آن از تصاویر رنگی پیشی می گیرد. تصویر زیر تقریبا از تُن های قهوه ای متفاوتی ایجاد شده است ولی می توانید ببینید که چطور رنگ های قهوه ای متفاوت، دقیقا کنار یکدیگر، به خوبی به چشم می آیند و به سوژه حس واقعیت را القا می کنند.

نتیجه گیری تضاد رنگ (Contrast) در عکاسی

در این مقاله آکادمی هنر، دیدیم که چگونه کنتراست، تنها از کشیدن اسلایدر کنتراست فراتر می رود. نکته اصلی این نیست که حداکثر کنتراست را بدست آوریم، بلکه این می باشد که در نهایت بهینه ترین کنتراست را داشته باشیم؛ نه خیلی زیاد و نه خیلی کم.

این شبیه تفاوت بین عکس گرفتن در زیر آفتاب وسط روز و ساعت طلایی است. آفتاب ظهر کنتراست شدید و جزئیات تقریباً ریز و سایه های شدید را از بین می برد، در حالی که ساعت طلایی کنتراست بین زمینه ی درونی را نمایان می کند که در نهایت برای چشمان خوشایند است.

به یاد داشته باشید، شما نمی توانید چیزی را که در ابتدا نمی توانید ببینید، بدست آورید. هیچ دوربین یا لنزی وجود ندارد که کنتراست را به خوبی چشم انسان نشان دهد. اگر صحنه‌ای مه‌آلود ببینید، مطمئناً با یک قاب مه‌آلود مواجه می‌شوید و مه، کنتراست خوب را از بین می‌برد. ممکن است بتوانید مقداری کنتراست را در مرحله ی پساتولید بازیابی کنید، اما طبیعی جلوه دادن آن بسیار دشوار است. همیشه بهتر است به حکمت دیرینه ی عکس برداری خوب با دوربین پایبند باشید.

این دلیل دیگری است که چرا باید بدون اینکه نقاط برجسته را از بین ببریم به درستی نوردهی کنیم (مقالات ما در مورد نوردهی و ETTR را ببینید)، تا بتوانیم کنتراست بهینه را در طول مرحله ی پساتولید نشان دهیم. در بیشتر موارد، ایجاد یک عکس عالی از طریق یک عکس با نوردهی مناسب آسان تر از یک عکس کسل کننده یا کم نور است.

اگر در مورد این مقاله سؤال یا نظری دارید، لطفاً آن را در بخش نظرات مطرح کنید و من سعی خواهم کرد در اسرع وقت به آن ها پاسخ دهم